BÖCEKLİ TEYZE

İki sene önce aldığımız, içini ve bulunduğu bölgeyi çok sevdiğimiz, kısmetse uzun yıllar oturmayı planladığımız evimizdeki tek problemimiz: KOMŞULARIMIZ. Daha önceki birkaç yazımda da sizlerle paylaştığım manyaklık düzeylerinden, kalabalık ve aşırı gürültücü olmalarına, umursamaz ve cahil olmalarına kadar pek çok farklı problem yaşıyoruz. Evimizin bulunduğu semt oldukça nezih, işinde gücünde insanların yaşadığı bir yer olmasına rağmen, bizim apartmanızımız malesef ki tam tersi. Dairelerdeki hanımlar çalışmıyorlar, komşuluk ve dedikodu üst seviyede; saat, alt komşu veya üst komşu mefhumları yok. Misal gecenin 11’inde apartmanın içerisinde bağıra bağıra telefon ile konuşabiliyorlar. Yahut da haftasonu sabahı saat 7’de üst katımızda boylu boyunca garrrrççç diye sandalye çekebiliyorlar. Tüm seslerinin bahanesi “çocuk” olurken, bize bir usta gelse vakitlice bir duvar delse hemen kapıya dayanıyorlar ki sebep yine “çocuk uyuyor”. O çocuk bizim mi yoksa onların mı karar veremedim... Neyse...

Tüm bu evlere şenlik komşular ve apartmanımızın başrolünde ise bizim için “Böcekli Teyze” bulunuyor. Gece gündüz, saatli saatsiz bir şekilde her gün sokakta. Sokakta derken, ne yaptığını bilmiyoruz, öyle turluyor... Balkonlara, camlara, diğer ev hanımı dedikodu meraklılarıyla bağıra bağıra konuşuyor. Öyle ki sabah çıkıp, akşam eve giren bir çift olarak apartmanda çoğu daire sahibini daha hiç görmemişizdir ama böcekli teyzeyi her gün görüyoruz! Peki böcekli teyze ismi nereden geldi diye merak ediyor olabilirsiniz. Bu arada küçük not, gerçek ismini gerçekten de bilmiyoruz. İşte hikayesi:

Geçen sene bizim evde birer hafta ara ile iki defa minik ölü böcek bulduk. Büyük ihtimalle kediler yakaladılar ve öldürdüler diye düşündük. İki tane olunca ise ister istemez aklımıza takıldı ve kutu içerisindeki yemli ilaçlardan evin kuytu köşelerine yerleştirdik (kedilerin ulaşamayacağı noktalara). Sonrasında ise aklıma takıldı, belki ev kapısından da giriyor olabilir diye düşündüm ve evimizin kapısının dış köşesine de bir tane koydum. Tüm bu yemleme işi zaten önlem amaçlı olduğu için pek de kafa yormadık.

Kutu yemli ilacı kapıya koyduktan bir hafta sonra akşam vaktinde kapı çaldı, tam da eve gelmişiz ve yemek hazırlıyorum. Kapıyı eşim açtı, bıdı bıdı bıdı konuşuyor birisi apartmanda. Ben de herhalde yönetim ile ilgili diğer komşularla konuşuyorlardır diye hiç oralı olmadım ve işime devam ettim. Sonra eşimin anlattığı diyalog şöyle:

Böcekli Teyze: Erkek beyy böcek vaaamı sizde, böcek?

Erkek: Yok öyle iki defa çıktı, önlem olarak koyduk ilacı.

Böcekli Teyze: Ahhh Erkek beeyy, bizim evi böcek bastı. Her yerden çıkıyor, artık evi satıp gideceğim.

Erkek: İlaç koydunuz mu siz de?

Böcekli Teyze: Yok koymadık. Gitmiyorlar bir türlü.

Erkek: İlaç koymazsanız nasıl gidecekler ki?

Diye her geçen diyalogda daha lüzumsuz bir hal almak suretiyse 15 dakika kadar kapı ağızında bu sohbet sürmüş. En sonunda eşim “İyi akşamlar, iyi akşamlar, iyi akşamlar...” diyerek suratına kapıyı kapatmış. Bu sohbetin ardından düzenli aralıklarla kapımızı çalıp “Böcek vaamı? Böcekler nooodu? Ahh bizde çok kötü....” diye diye tacizine devam etti.

Bir akşam iş çıkışında apartmana giriyoruz. O akşam da annem bize yemeğe geldi ve bizden 5 dakika önce gelince apartmanın dış kapısında durmuş bir sigara içerek bekliyor. Tabiki Böcekli Teyze yakalamış. Annemi hakkımızda bir sürü soru yağmuruna tutmuş, böceklerinden bahsetmiş, bizim evde çoook kedi olduğunu duyduğunu söylemiş. Sonunda biz geldik de annemi kurtardık elinden. Annem de şaşırmış, “Bu nedir böyle” diye diye kendine zor geldi.

Bunun ardından anladığımız kadarıyla bizi “tanıdık-komşu” ilan etti ve iyice cozutmaya başladı. Evimizdeki tadilatlar sırasında kapımızı çalıp, abuk sabuk bahanelerle içeriye bakmaya ve ne yaptırdığımızı öğrenmeye çalıştı. Yaz sonunda açık olan penceremize doğru sokaktan bağırarak diyaloğa girdi. En bombası ise dün akşam gerçekleşti... Geçen haftasonu evimizin çelik kapısını değiştirdik. Çelik kapıyı değiştirince de uzun süredir unuttuğumuz böcek yem kutusunu kaldırdık oradan. İki üç gün geçmişti ki üzerinden, yine haftaiçi akşam vaktinde kapımız çaldı. Eşim kalktı, delikten baktı, kimse yok. Açtı kapıyı. Duvarın arkasına saklanmış bir şekilde Böcekli Teyze bekliyormuş. “İyi akşamlarr” sesini duyar duymaz ben de koştum kapıya. Aksi halde yumuşak davranan eşimi yakalayınca daha uzun tutuyor kapıda... Diyaloğumuz şöyle gelişti:

Böcekli Teyze: Bu kapınızın şurasını (en alt köşe kısmını gösteriyor) niye kapatmadı ustalar?

Kız/Erkek: Neresi? Bir şey yok kapımızda, teşekkürler.

Böcekli Teyze: Bak bak şurayı iyi kapatmamışlar, delik kalmış, böcekler saklanır oraya. Hep evinize girerler sonra, bak bizim evi de böcek bastı zaten. Her yerden geliyorlar, satacağım bu evi.

Kız/Erkek: Hııı biliyoruz, teşekkürler, kapımızdan memnunuz, deik de yok. Böceklerle de ilgilenmiyoruz. Teşekkür ederiz, iyi akşamlar.

Böcekli Teyze: Ama bak bak, buradan girerler içeriye. Hep saklanırlar deliğe, sonra sizin evi de böcek basar. Bak bizim eve. Bak bak tam şurada delik. Güzel de olmuş kapınız, tadilat yaptırıyorsunuz değil mi, iyi olmuş.

Bu diyaloğun bozuk plak gibi olduğu, bizden istediği dedikodu malzemesi yapacağı yanıtları alamadıkça başa saracağını anladığımız noktada o konuşmaya devam ederken kapıyı kapattık...

Sonrasında neye uğradığımızı anlayamadığımız bir halde koltuğa oturduk, bir süre düşündük... Eşim “Delikten baktığımda görünmüyordu, duvarın arkasına saklanıyor ve kapıyı açınca duvarın arkasından çıkıp kapının önüne yapışıyor” dedi. İnanamadık... Bu kısımlar artık işin sapıklık boyutuna geçtiği ve komşuluk iyi niyetinden çıkıp, rahatsızlık noktasına geldiği bölümdü. Bundan sonra Böcekli Teyze eğlence konumuz olmasından öte, dikkatli olmamız gereken bir sapık durumunda. Hem akşam akşam zırt pırt lüzumsuz sebeplerle kapımızın çalınmasını istemiyoruz... Bütün gün çalışmışız zaten, sonrasında ise iyi niyetten çok uzak sohbeti için evimin özel kapısında gizlenen sapıklıkla uğraşmak istemiyorum. Bundan sonraki diyaloglarımız sertleşecek. Böcekli Teyze ile maceralarımızın devam edeceğine ve size bu sayfalarda yeniden yazacağıma eminim.