İşte Geldim, Buradayım!

İki hafta boyunca normal rutinim içerisinde yaşadığım ruh hallerinin, çevrelerin, olayların, insanların dışında bir hayat yaşadım.Çok da iyi geldiğini itiraf etmeliyim ;) Aynı iş yerinde geçirdiğim beş senenin sonunda ilk defa iki hafta üst üste  izin aldım (laf aramızda bizim şirket için de pek alışıldık bir durum değildir, şansımı denedim, kabul edildi). Eşim malesef ki benim kadar şanslı olup iki hafta üst üste izin alamadı, bir hafta ile yetinmek zorunda kaldı...

Şimdi size bu iki hafta içerisinde neler yaptığımın minik özetini bu yazımda, detaylı (hatta detaylarla sizi biraz sıkabilirim) anlatımını ise gelecek yazılarımda yazmaya çalışacağım.

Tatilimizin ilk haftasında ŞU YAZIMDA da (yeni pencerede açılır) sizlerle paylaştığım "hayalimiz olan ve bir gün mutlaka gitmek istediğimiz ülkeler/şehirler" listemizde yer alan Paris'e gitme şansı yakaladık. Bu listeyi yaparken ve yazıyı hazırlarken, asla böyle bir planımız yoktu. Hatta bu sene yurtdışına çıkmayı bile düşünmüyorduk. Derken millerimizi kullandığımız ucuz biletti, yok otelde kalmasak ev kiralasak daha mı ucuza gelir derken çok hızlı gelişti her şey... 

Yedi gece, sekiz gün boyunca Paris'in girilmedik köşesini bırakmadık. Gezmedik, okumadık, dokunmadık yer kalmadı... Normal tur programlarında üç gece dört gün verilen şehri sekiz gün boyunca deneyimlemenin tadını çıkarttık. Yetti mi? derseniz, turistik yerleri doya doya gezmek için yetti. Ancak daha gezilmedik çok sokak, tadılmadık çok lezzet kaldı mı, kaldı... Bunun sorumlusu biraz da hava koşulları oldu malesef ki... Temmuz ayında 13-15 derece arasında değişen hava sıcaklığı, sekiz gün boyunca görmediğimiz güneş, her gün şakır şakır yağan yağmur, biraz hızımızı kesti, gezeceğimiz yerleri ve süreleri kısıtladı...

Paris'te geçirdiğimiz bir haftanın ardından evimize döndük, kedilerimize ve düzenimize geri kavuştuk. Laf aramızda, tatil dönüşlerinin en güzel yanı da evine ve düzenine kavuşmak değil mi zaten? İnsan her şeyi ayrı özlüyor... Son gün "Koltuğumda oturmayı özledim, duşumu özledim, yastığımı özledim, kedilerimi özledim..." gibi cümleler çıkmaya başlamıştı ağızlarımızdan :) İnsan değil miyiz işte... Bütün sene tatilin hayalini kur, belki ömrün boyunca o ülkeye/şehire gitmeyi düşle, ardından da bir haftanın sonunda eve dönmeyi dört gözle bekle... Sırf nankörlük işte :))

İkinci haftada ise eşim işe başladı, ben ise ilk günümü sadece sekiz makine çamaşır yıkayıp kurutarak, evi temizleyerek geçirdim. Ertesi gün buzdolabını doldurmak, yemek yapmak derken halen eve geldiğimi ve izinde olduğumu farketmedim. Ardından ise gerçek hayat başladı... Gerçek hayat, camsız ofislerimizde tavuk misali çalıştığımız dünyadan çok farklı, çok keyfi, çok plansız/programsız, muhteşem bir hayatmış! Sabah evden çıkarken eşimin sorduğu "Bugün ne yapacaksın?" sorusuna "Bilmiyorum ki, canım ne isterse diye bakacağım önce" diyebilmekmiş :) Şahene... Aranızda böyle hayatı sürekli yaşayan ve şimdiden sıkılmış olanınız varsa, lütfen "ama" ile başlayan cümleler kurmayınız, ciddiye almayacağım :))

Her güzel şeyin olduğu gibi izinlerin, tatillerin, gezilerin de bir sonu var ve ben de bugünden itibaren işe başladım ama hiç problem değil, beynimin dört bir yanı muhteşem anılarla dolu... Ayrıca önümüzdeki hafta bayram tatili, ardından da ufak bir deniz tatili kaçamağımız olacak. Yaz bitmedi henüz ;)

Yukarıda da dediğim gibi Paris ile ilgili detaylı bir gezi yazı dizisi hazırlıyorum, sizleri sıkarsam şimdiden affedin beni ama her zaman dediğim gibi bu yazıları pek çok da kendim için yazıyorum. Bu yazılar sayesinde olayları, düşüncelerimi, gördüklerinmi, gezdiklerimi arşivliyorum. Yazı dizisi ne kadar uzun olur, kaç gün sürer bilmiyorum ama çok uzuuuun olacak :)

Herkese şimdiden güzel ve keyifli bir hafta dilerim. Özlemişim klavyenin başına geçip bir şeyler yazmayı, aman diyeyim, paslanmamış olayım :)

Sevgilerimle,