1 Eylül 2015 Doğumlu Can oğlumuz malesef ki doğduğu günden beri yemek konusunda sıkıntılı... Blog yazılarımda bu genel iştahsızlıktan hiç bahsetmemiş olsam da günlük hayatımızda 14 aydır her gün, her öğün savaştığımız bir gerçek. Sebebini ise bilmiyoruz; genetik, karakter...
En başından özet geçmek isterim. Can oğlumuz doğduğu günden itibaren çok şükür ki sütüm artarak gelmeye başladı. Hatta ilk haftalarda bebeğin meme emme sıklığına ve miktarına alışamanış her meme gibi bende de gereğinden fazla üretim vardı. Bununla beraber Can oğlumuz ilk haftalarda emmede sıkıntı pek yaşamamış olsa da ilk andan itibaren hep az emen bir çocuk oldu. İlk ay belli bir emme düzeni oturttuk, eş zamanlı sütlerimi sağdım, öyle böyle gerekli kilosunu da aldı. Ancak ikinci ayda bir anda emmemeye başladı, memeyle kavgalar, açlık krizleri... Yetersiz emince de kilo almamaya başladı. Bu sırada bebek emmedikçe benim sütüm azalmaya başladı. Zaten bu kısır döngüye girdiğinizde kartopu misali büyüyerek yuvarlanıyorsunuz aşağıya. Doktor kontrollerimizde kilo alımı her ay ciddi şekilde azaldı ve çok geride kaldı. Yüzü süzüldü, boyu uzamaya devam ettiği için sıskalaştı, etsizleşti. Bu sırada piyasadaki tüm formül mamaları denedik ama hiçbirini içmesi gereken kadar içmedi. Sonunda 4. aya geldiğimizde doktorumuz da biz de ne kadar istemesek de hafif hafif ek gıdaya başladık. Sütü sevmiyor belki dedik.. Ek gıda da fayda etmedi, yemedi içmedi... Bazı ay oldu hiç kilo almadı... kuvvetli vitamin takviyeleri, ek gıda takviyeleri derken 14 aylık oldu.
İki hafta evvel artık ipleri bıraktım, teslim oldum, kuralları kaldırdım... En büyük kural olan mama sandalyesi kalktı evden; yerde serbest yiyiş başladı. Sağlıklı yemek kuralı da kalktı; hafif yağda incecik kızartmalar bile başladı. Biliyorum söylediklerim sağlıklı değil ama yemeyen çocukla her şey mümkün.
Hep derim ya annelik oyuncak toplama ve tükürdüğünü yalama sanatıdır. Yapmayacağım dediğin her şeyi yaptığın günü görmednen ölmezmişsin. Asla olmayacağım dediğim, çocuğun peşinden yemekle koşan annelerden oldum. Ayrıca oğlumuz kaşığı ve sulu yemekleri reddediyor. Sadece tabaktan ve parmak yiyecekleri kabul ediyor ki onda da sağlıklı alternatif öyle az ki... Bir de bu alternatiflerden çoğunu sevmediği düşünülürse durum daha da vahim oluyor.
Peki 14 aylık Can oğlumuz ne yiyiyor; sabahları 1 tam yumurtadan omlet yiyiyor (eğer peynir, avokado vs eklersem bitiremiyor), bazen pancake yapıyorum, etsuyu çektirilmiş makarna, minik misket köfte, grisini, ekmek, muz, patates, kek, börek...vb. Bu gibi yiyecekleri plastik tabağına kare kare kesip koltuğun üzerine koyuyoruz. Salonda koşarak,oyun oynarayak, arada kendisi alıp arada da biz ağızına vererek bir şekilde yiyiyor. Unutmamak gerekiyor ki yemek yeme işi oyunla bölündüğü için uçsuz bucaksız sürüyor, 1 saatte 1 omlet bitemeyebiliyor. Ancak iştahsız çocuğun problemi öyle fırt diye çözülmüyor malesef... Yediği miktarlar hala öyle az ki... Boyu yaşıtlarına göre çok uzun olmasına rağmen kilosu yaşıtlarının çok altında; yani sıska bizimkisi...
Can oğlumuz doğduğundan beri yaşadığımız yemek maceralarımız bu şekilde oldu. Çocuğunuzu görmeden, yaşamadan kurallar koymayın. İkinize de en uyan şekilde devam edin her zaman... Mükemmel anne olmak zorunda değilsiniz, mükemmel çocuk olmak zorunda değil. Instagram'da boy boy gördüğünüz cok cok meme emen ya da çorba kaşığıyla löp löp fasülye yiyen çocuk sizinki olmayabilir, zorlamayın... Sağlıklı olduğu müddetçe mutlu olun.
11 yorum:
Maşallah... Kocaman olmuş Can... Çok tatlı... Sevgiler
Ben de o yemeyen, etrafındakilerin, ağzına iki lokma sokabilmek için oyunlar üretip bin bir takla attığı çelimsiz ve cılız çocuklardanmışım.
Ama ama amaa, şimdi tutabilene aşkolsun. :))
Ben asıl küçücük olduğu halde şişman olan çocuklara çok üzülüyorum. İlerde durumları vahim.
Sen canını sıkma annesi, o daha minicik, inşallah en kısa zamanda düzenini bulacaktır. ;)Dediğin gibi, sağlıklı olsun da, her şey hallolur.
Kaynak olarak okuduğunuz kitap var mı?
Şimdi yazdıklarını okurken geriye gidiverdim. Berke(oğlum) bir de zorlayınca çıkarıverirdi midesinde güç bela yedirebildiğim her şeyi:(
Geçiyor üzülme, şimdilerde kocaman adam oldu .
Mutlaka senin de aklına gelmiştir ama bu tip yememe sorunları genelde psikolojik kökenli . Çalışan anneyi protesto ediyorlar , aklı başına gelince düzelecektir .
Persphone, evet büyüdü çok şükür, sağlıkla, çok teşekkürler 😍
Eylülcüğüm, ahhh anneni çok iyi anlıyorum, ne zorlanmıştır kadıncağız 😊 tabiki büyüyecek ve eminim düzelecek ama sağlıklı yiyeceklerle beslenmesi lazım... o konu beni çok endişe ettiriyor, bakalım... 🤗😚
Beyza aydın başer, yok açıkçası... hamilelikte kitaplara başladım sonra baktım ki kitapla olmuyor hiçbir şey, ben de bıraktım 😁😁
Nilgün hanımm, siz de beni çok iyi anlıyorsunuz, öyle zor ki... ama ne yapalım, büyüyecek dediğiiniz gibi, inşallah ben de koca adam olduğunu görürüm daha ne isteyeyim bu hayatta 🤗😍😙
Size yorum yazarken şu an okumakta olduğum kitaba başlamamıştım henüz. İşinize karışmak yada akıl vermek gibi algılamayınız söyleyeceklerimi, okurken aklıma geldiniz, ben de paylaşayım istedim. Bebeklrr bazen beklentileri karşılanmadığında yemeyi reddedebiliyormuş. Bir örnekle açıklıyot kitapta, bebek henüz çok küçük. Annesinin sütü bol. Ama içmiyor, sürekli ağlıyor. Uyumak istemiyor. Araştırınca çıkıyor ki anne parfüm kullandığı için anne - süt - beslenme ilişkisini kuramıyor. Anne kokusunu bastırıyor ya parfüm kokusu... Prof. Dr. Sabiha Paktuns Keskin'in kitabı okuduğum. Anne İş'te Çalışan Anne ve Çocuğu kitabın ismi. Dilerseniz bi' göz atın.
@beyza, estafurullah, çok teşekkür edetim katkınız için... ben hamile olduğunu öğrendiğim günden itibaren parfüm kullanmıyorum. Oğlum 14 aylık oldu 😊 tabiki derinde belki farklı sebepler vardır eminim... çok teşekkürler, inceleyeceğim 🤗🤗
ben de yemeyen iki çocuk annesiyim inanın neler yaşadığınızı çok iyi anlayabiliyorum üstelik bir de doktorum oğlum şu an 4 yaşında hala yemeği 1 saat sürer o bebekken ne çok ağlardım yemiyor ufak geri kalacak diye. sonra kızıma hamile kaldım tamam bu sefer olacak onun üstüne düşmeyeceğim yiyecek dedim onun sorunları daha ufakken başladı üstelik şu an oğlumdan daha zayıf kızım ama ağlamıyorum artık alıştım. napalım onlar da boyleymiş diyorum kaldı ki ben de esim de çok istahsızmışız. onemli olan onların yemek yemiyorlarsa yerine cips çikolata abur cubura alıştırmamak çünkü bir süre sonra hafıza hücreleri gelişerek ilerde obeziteye sebep oluyorlar. nasıl olsa büyüecekler bırakın zayıf olsunlar diyerek kendimizi avutalım
kolay gelsin iyi annelikler
Yorum Gönder